تاثیر آموزش مهارت‌های تاب‌آوری بر رضایت شغلی پرستاران‌

مقدمه: کارکنان بخش سلامت در مواجهه با عوامل تنش‌زای شغلی زیادی هستند. میزان این تنش در حرفه‌ی پرستاری بیش از دیگر مشاغل بخش سلامت است. پرستاری به دلیل درخواست‌های عاطفی ناشی از درگیر شدن احساس در کنار کار و همچنین شرایط سخت شغلی مانند کار بیش از اندازه توان، تعارض فردی، نبودن پشتیبانی روانی و همچنین سختی عوامل فیزیکی، سازمانی و روانی_اجتماعی محیط کار، حرفه‌ای پرچالش است. یکی از مهم‌ترین توانایی‌های انسان که سبب سازگاری موثر با عوامل خطر مانند عوامل استرس‌زای روانی_اجتماعی محیط کار می‌شود، تاب‌آوری است. هدف: تعیین تاثیر آموزش مهارت‌های تاب‌آوری بر مؤلفه‌های رضایت شغلی شرایط روانی_اجتماعی شغلی کارشناسان پرستاری بیمارستان روانپزشکی شفا رشت. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع ‌تجربی با دو طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و یک گروه شاهد بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی، نمونه‌ای با حجم 80 نفر از کارشناسان پرستاری شاغل در بیمارستان شفا دانشگاه علوم پزشکی گیلان (رشت)، انتخاب شدند که در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای گروه آزمون دوره آموزش مهارت‌های تاب‌آوری طی 10 نشست 45 دقیقه‌ای، اجرا شد ولی گروه شاهد برنامه روتین خود را سپری کرد. ابزار گرد‌آوری داده‌ها در این مطالعه پرسشنامه عوامل روانی_اجتماعی شغلی Copenhagen Psychosocial Questionnaire(COPSOQ) بود. برای واکاوی داده‌ها از آزمون آماری ویلکوکسون به‌کمک نرم‌افزار SPSS v.22 استفاده شد. نتایج: متغیرهای دموگرافی (جمعیت شناختی) در دو گروه آزمون و شاهد همسان بودند و اختلاف معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشته. تحلیل داده‌ها نشان داد که میزان تغییرپذیری مؤلفه‌های رضایت از نوع شغل و رضایت از آینده شغلی عوامل روانی_اجتماعی شغلی کارشناسان پرستاری گروه آزمون که زیر آموزش تاب‌آوری قرار رفتند از کارشناسان پرستاری گروه شاهد بدون آموزش‌، به‌طور معنی‌دار بیشتر بود(05/0p≤).‌ نتیجه‌گیری: آموزش تاب‌آوری بر مولفه‌های رضایت شغلی عوامل روانی_اجتماعی محیط کار، اثرگذار و سبب ارتقای رضایت شغلی پرستاران می‌شود. بنابراین، پیشنهاد می‌شود آموزش تاب‌آوری در برنامه آموزش ضمن خدمت پرستاران گنجانده شود.